BEL - FRA 6-0

Olé Olé, we zijn helemaal terug in het tornooi!
Eigenlijk zijn we nooit weggeweest. Tegen Amerika hebben we een slechte eerste helft gespeeld. Maar in de tweede helft hebben we die ijskasten eigenlijk helemaal gedomineerd, we hebben ze doen kwijlen, gras doen eten en hun longen doen uitspuwen. Alleen is de bal er niet ingegaan. En zonder te scoren kan je geen match winnen. Dat deden zij wel in onze zwakkere momenten, en zo werd het (licht onverdiend) 3-0. Ik had zelf een verkeerd beeld van de wedstrijd door mijn eigen volledige wanprestatie. Het was voor mij een dag waar niks, maar dan ook niks werkte. Zoals Iris (m'n kamergenootje hier) me uitlegde leek die hockeystick een wereldvreemd voorwerp in m'n handen en de bal een wispelturig botsend irritant ding. In een gesprek met onze mental coach achteraf zei hij me dat dit hem een beetje aan de 6-0/6-1 van Kim Clijsters deed denken in haar 3e wedstrijd op de Australian Open. Een match die een atleet maar 2 of 3 keer in zijn carrière meemaakt. Een match om zich niet in op te boeien, zeker z'n hoofd niet over te breken en snel te vergeten. Dus, back to business, na een (welgekome) rustdag gisteren gingen we vandaag in duel tegen ... La France. In de laatste wedstrijden tegen hen waren we duidelijk superieur, maar hier in San Diego hebben ze al verrast. Dus zeker niet te onderschatten. En om tot je einddoel te komen in het tornooi mag je zeker geen etapes overslaan en je blindstaren op het eindresultaat. Je moet heel gefocussed, stap voor stap elke wedstrijd aanvatten al was het een finale. We speelden om 10u 's morgens, best vroeg. Tijdens de line-up zongen ze de Marseillaise uit volle borst, duidelijk om ons te imponeren. Dan kwam de Brabançonne, natuurlijk zongen we die dan luider dan ooit, maar zo vals :-). De wedstrijd begon, en we hadden het plan om ze direct bij de keel te grijpen. Dat deden we ook, we hebben onze voet op hun keel gezet en hem er niet meer afgehaald van heel de wedstrijd. Tijdens de rust was het nog maar 1-0 voor ons, maar we maakten ons geen zorgen. Kalm bleven we de wedstrijd controleren, en die fransen, die zijn we blijven teisteren en lastig vallen. We zijn er dan op en over gegaan, we hebben hun keel dichtgetrapt en er uiteindelijk 6-0 van gemaakt. What a good feeling. 2 dingen waren voor ons vandaag belangrijk, winnen en de manier waarop. De energie die uit deze wedstrijd kwam, zou van kapitaal belang zijn voor het vervolg. Na Mexico hadden we met 6-0 gewonnen, maar kwamen we met wat negatieve energie van het veld. Er was nog veel dat niet gewerkt had en we hadden heel veel kansen laten liggen. Wel vandaag, was de 'teamvibe' duidelijk daar, er is daar iets gebeurd op het veld, we hebben iets doen ontstaan. De energietank werd gevuld. Hij loopt zelfs over en dat is heel heel heel belangrijk voor de wedstrijd van morgen.
Korea...onze laatste tegenstander. De winnaar morgen speelt zaterdag de finale. Het zal het uiterste van ons vergen. We gaan niet alleen goed moeten spelen, we gaan boven onszelf uit moeten stijgen, er gaat iets extra's moeten gebeuren. Het kan, you can do everything you set your mind to, remember? Korea is ons vrij tot zeer onbekend. Het is ook een andere cultuur, totaal anders. Het zijn machines, geen emoties, uitvoeren das alles. Ze hebben een heel goede sleep op PC, wat voor hen een belangrijk wapen is. We gaan dus nu ons tactisch plan voorbereiden. Onze strategie om de aziatische blok te breken. We gaan ons nu ook mentaal en fysisch perfect verzorgen en voorbereiden om morgen op onze top te zijn. Want morgen is in wezen de halve finale.
Ik heb er zin in!!! Dit zijn de wedstrijden waarvoor je het doet. Het is een eer maar ook een groot plezier om hier te staan.

Blijf allen in ons geloven en ons aanmoedigen, we kunnen en gaan het doen, watch us…