HFDST III - De ontknoping

Zo, we lopen al op het einde van onze stage hier in Zuid-Afrika. We speelden de 3 voorbije dagen dus nog 3 x tegen Zuid-Afrika. De resultaten waren niet positief (4-1, 4-1 en 3-2 verloren) dus dat maakt het niet gemakkelijk om hier te schrijven. Het is altijd gemakkelijker om met leuk en positief nieuws te komen en daarover met veel enthousiasme te rapporteren. Maar dat is geen reden om niet te schrijven, dat zou maar laf zijn. Het is altijd in de moeilijke momenten waar je met jezelf geconfronteerd wordt dat je het meeste leert en uiteindelijk stappen vooruit zet.

Dat resumeert voor mij grotendeels de stage die we net hebben gehad. Begrijp me niet verkeerd, het was enorm fijn en intens met heel straffe momenten. Ik bedoel alleen dat doordat de resultaten er op het veld nog niet vielen we heel erg veel leermomenten hebben gehad wat we zullen gebruiken als trampoline om een sprong omhoog te maken.

Wedstrijd tegen S-A nummer twee was een beetje een vreemde wedstrijd. Het was 1-0 voor hen bij half-time en vroeg in de 2e helft verloren we onze keepster Elise (ze had in een duel een harde klap tegen het hoofd gekregen en kon niet meer op haar benen staan, werd naar het ziekenhuis gevoerd en achteraf bleek alles niet al te erg, een goeie whiplash). Daarom heeft ons Stephke De Groof dapper het keeperspak aangetrokken en hebben we geprobeerd de goal nog met de grootst mogelijke middelen te verdedigen, maar kregen er toch nog 3 binnen. We scoorden zelf eerst wel nog, wat een mooi lichtpunt was. Maar achteraf bezien wisten we ook wel een beetje dat het niet enkel aan het verlies van de keepster lag, maar grotendeels ook aan onszelf, ons spel had het niveau van de match tegen China niet gehaald. En Steph heeft er nog een paar mooie uitgehaald
De volgende dag was wedstrijd S-A nummer drie er eentje met duidelijk 2 verschillende helften, wit en zwart.. De eerste helft was heel erg goed, we speelden het beste spel dat we tot nu toe hadden gespeeld. Ze kwamen voor, wij maakten de gelijkmaker via Anouk. Ook Zuid-Afrika speelde sterk en het was gewoon heel erg leuk spelen. Dan kregen we kort voor de pauze de 2-1 binnen en dat is altijd een slecht moment. De 2e helft was dan eerlijk gezegd voor S-A, ze hebben ons tactisch uitgespeeld en wij konden niet reageren. Bam! Daar werden een paar zwaktes blootgelegd, was echt zonde. Maar bon, is een goed leerpunt en geen tijd om te lang te blijven stilstaan. De volgende dag speelden we opnieuw, de laatste wedstrijd al! Alles gaat dan weer eens razend snel; ijsbad, debriefing, stretching, slapen, opstaan, video-analyses, briefing en ons klaarmaken om weer ten strijde te gaan. Dit keer zouden we koste wat het kost winnen en alles wat we in ons hadden in de strijd gooien. Onder een bloedhete middagzon speelden we een matige eerste helft, dat was niet goed vertrokken. We speelden niet slecht, maar kregen 3 domme goals tegen waar ik nog steeds van baal. We maakten ook wel mooie aanvallende acties en zo tikte Mo een sneaky goal binnen. 3-1 bij de rust. Op de fysieke vermoeidheid kunnen we het niet echt steken, we stonden nog best sterk, en Zuid-Afrika speelde zelf haar 18e wedstrijd in een maand tijd! Dat zorgde voor hen wel duidelijk eerder voor meer automatismen en wedstrijdtempo dan voor vermoeidheid, leek het. In de 2e helft zag je de Afrikanen dan wel fysisch onderuit gaan en wij hadden de bovenhand, durfden hockeyen en combineerden erg goed. Dat zorgde voor een mooie goal van Milou halfweg de tweede helft. Helaas hebben we het dan toch niet kunnen afmaken met meer goals, wat een zonde, nog steeds geen resultaat.

Realistisch bilan van de stage: 6 verloren wedstrijden en één gelijk spel.
Achteraf gezien kan je je de vraag stellen of het echt belangrijk is om hier resultaat te halen. Moeilijke vraag, je moet altijd voor resultaat gaan, maar hier misschien ook niet slecht om ons niet op overwinningen blind te staren. Het is misschien beter van geconfronteerd te worden met het werk dat ons de volgende 6 maanden nog te wachten staat en zo vooruit te denken.

Nog een leuk einde van het verhaal. Na de wedstrijd en debriefing had ons ‘fun-team’ nog een hele leuke video in petto die alle mooie herinneringen van de stage toonden. Dat was fantastisch goed gedaan en soms lachen tot tranens toe. Volgde een prachtige barbecue op het terras aan de rand van het zwembad, georganiseerd door ons ‘laastste avond-team’. Het werd een heel gezellige avond samen waar opnieuw veel gelachen en genoten werd en aantoonde dat deze laatste 15 dagen ons toch weer heel dicht bij elkaar gebracht heeft.
Nu scheiden onze wegen elkaar. Een heel deel blijft nog enkele dagen op vakantie hier en zullen zich vermoedelijk naar Kaapstad begeven. Met het andere deel, dat wel leer- en werkverplichtingen heeft (ja ja ik ben stik jaloers), reizen we nu terug naar Johannesbrug waar we morgenavond ons vliegtuig richting huis nemen. Het zal pijn doen, de “back to reality” en “back to the cold” Maar ik ben ook heel erg blij om iedereen thuis weer terug te zien. Tot snel!

Einde van het verhaal.