HFDST II - Bloemfontein

Hello there!

Het internet is hier een schaars gegeven, dus nu ik connectie te pakken heb moet ik er van profiteren om wat nieuws te geven.
Ons verblijf in Bloemfontein verloopt erg goed en vliegt vooruit. De omgeving is prachtig en we zitten in zalige temperaturen met veel zon en warmte. Buiten dat kunnen we dit niet als vakantie beschouwen. Zoals gewoonlijk op zo’n stage zien we niet veel buiten het hotel en het hockeyveld. Dit is de gelegenheid om allerlei dingen op verschillende vlakken te verwerken, verbeteren en soms een nieuwe wending te geven.
Alain, onze mental coach heeft de groep hier in Bloemfontein aangevuld. Er wordt door staff en speelsters heel hard gewerkt aan hockey-technische en tactische zaken, mentale training in groep en individueel en de rest van de tijd spenderen we aan het verzorgen van ons lichaam en rust.
De belangrijkste gebeurtenissen zijn natuurlijk de wedstrijden die we spelen en daar wordt telkens van dag tot dag naartoe gewerkt.
Dinsdag speelden we onze eerste wedstrijd tegen Zuid-Afrika. Na uitvoerige analyses en discussies van het vorige drama tegen Azerbaijan, hadden we heel wat goed te maken en moesten we weer een grote sprong vooruit maken om uit deze put te komen. En ja, panthers hebben wel wat sprongkracht. We verloren nipt 1-0, nog steeds geen resultaat, maar ons spel, structuur en fighting spirit werden boven water gehaald. En dat voelde natuurlijk al een pak beter. We hadden de fundamenten gelegd die nodig waren om verder op te bouwen.
Woensdag was een heerlijke rustdag, waar we heel even onze gedachten volledig konden verzetten en genieten. ’s Morgens zijn we een soort safari gaan doen hier niet ver af. We hebben er allerlei wilde dieren gezien van ver en van dichtbij, soms heel dichtbij. We kregen van Jack de gids te horen waarom giraffen een hart van maar liefst 7 kg hebben, waarom de strepen van een zebra hun beste beschermingsmechanisme is en waarom de ‘waterbok’ het meest walgelijke vlees heeft waar niemand van wil eten en er toch bij hen ook een natuurlijke selectie is. Ook hebben we gezien waarom de leeuw de koning van het dierenrijk is, en het eigenlijk de leeuwinnen zijn die het sterke geslacht zijn en de meest efficiënte roofdieren. En de luipaarden of anders gezegd de panthers (!), kunnen prooien van meer dan 3 keer hun lichaamsgewicht doden en in een boom hijsen om het daar op te eten… hmm intersting. Toen volgde voor velen de leukste en meest onverwachte ervaring. We kregen de kans om in de kooi van kleine leeuwenjongen en cheetas te gaan en ze te aaien en in onze armen te nemen! Nooit gedacht dat we naar hier kwamen om een leeuw te aaien
In de namiddag hebben we dan weer meetings gehad en veel van Alain geleerd over geschiednis, potentieel en groei en hoe we nooit zullen qualificeren als we vandaag op ons beste zijn. We hebben onszelf en elkaar geëvalueerd op een directe en confronterende wijze.
Donderdag nog ‘rustdag’, tis te zeggen nog steeds geen wedstrijd. Wel weer veel video-analyse en 2 trainingen in de namiddag. ’s Avonds had ons ‘Fun-team’ een kicker-tornooitje georganiseerd. Heel veel plezier en gekte, met als winnaars Mo en Julie, een ‘Wellignton-team’. (Spijtig genoeg voor hen kwamen er net voor de finale klachten van lawaai binnen en konden hun supporters alleen nog fluisteren, hehehe)
Vrijdag was het dan tijd voor onze vierde wedstrijd, tegen China deze keer. Een land dat toch 4e in de wereld gerangschikt staat en zilver haalde op de vorige spelen. Daarbuiten is alles wat voor ons telt ons eigen spel en hoe we verder blijven evolueren op de basis die we tegen Zuid-Afrika legden. En dat gebeurde ook, 2-2 was de uitslag. Weer een stevige team-prestatie en zo werd het echt een leuke wedstrijd om te spelen. Dit gaat de goeie kant op.
Gisteren hadden we dan weer even tijd om te relaxen, een beetje van het zwembad te genieten ’s morgens en ieder zijn eigen ding te doen. In de namiddag weer mental training en evaluaties met daarna training. Enkelen die te moe waren en er fysiek wat door zaten zijn thuisgebleven om verder te rusten om de batterijen weer volledig op te laden. Want nu volgen onze laatste 3 wedstrijden, 3 dagen op rij, 3 maal Zuid-Afrika. Hoofdstuk 3 breekt aan. Na een diepe dip, heropklim en een gelijkspel waar het gat met de anderen gedicht werd is het nu logisch gezien tijd voor winst. We zullen zien, ik ga geen grote voorspellingen doen. Het enige wat voor mij blijft tellen is dat we als team vooruit blijven gaan. En zij ma zeker dat we allemaal het mes tussen de tanden hebben!